Videoxogos: en galego

Alá por 1993 xa había tamén crise económica cun 20% de paro: non se trata dun invento de agora. Xa sei que a prensa só fala de que é a crise máis aguda dende 1929, pero hai que ver o fráxil da memoria que nos impide ver outras crises como a crise da postguerra (que no Estado Español durou ata a década dos 50 e senón preguntade aos vosos avós), a do petroleo nos 70, a de 1993 ou a das punto.com no novo século (terra ese gran maná de Telefónica!).

Pois nese contexto os meus pais aceptaron a petición dos seus (inconscientes) fillos e mercaron por reis unha consola ou como lle denominaban: unha maquinita. Por non entrar en detalles persoais, digamos que houbo que escoller unha dentro do que había no mercado e no que destacaban sobre todo dúas: Mega Drive de Sega e Supernintendo. A Supernintendo xa a probara na casa duns primos e sempre me pareceu unha boa consola (nunca fun un deses fanáticos prosega que parece que a consola lle saíra gratis ou tivera accións... como agora pasa cos soniers e os equisboxers), pero decidímonos pola outra. Por qué? pois porque a película de Super Mario dos 80 causou moito dano, pero moito (tardaría máis dunha década en atoparlle o carisma a ese fontanero bigotudo) e porque ao fin e o cabo o meu irmán maior dicía que a Sega era mellor, para que enganarnos.